محمدنقی سهرندی بن شاه گل. از پارسی گویان هندوستان است. او راست: ملوث کی کند اسباب دنیا اهل عرفان را کجا آلوده سازد آب رز دامان قرآن را. رجوع به صبح گلشن ص 537 و قاموس الاعلام ج 6 و فرهنگ سخنوران ص 614 شود
محمدنقی سهرندی بن شاه گل. از پارسی گویان هندوستان است. او راست: ملوث کی کند اسباب دنیا اهل عرفان را کجا آلوده سازد آب رز دامان قرآن را. رجوع به صبح گلشن ص 537 و قاموس الاعلام ج 6 و فرهنگ سخنوران ص 614 شود
از شعرای هند در نیمۀ دوم قرن 11 و اوایل قرن 12 هجری قمری وی در سهرند (یا سرهند) متولد شد و نزد شیخ محمد معصوم تلمذ کرد و تخلص ’علی’ را برگزید. سپس از مقربان سیف خان حاکم الله آباد گردید و پس از درگذشت وی از خواص ذوالفقار گشت و سرانجام به شاه جهان آباد آمد و در بیستم رمضان سال 1108 هجری قمری در آنجا درگذشت ودر نزدیکی قبر نظام الدین دهلوی دفن گردید. و در هنگام مرگ تقریباً شصت ساله بود. نام او را برخی از تذکره نویسان ’ناصرعلی’ نوشته اند. او را دیوان شعری است که چند بار در بلاد مختلف هند بطبع رسیده است. (از الذریعۀ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 758 از کلمات الشعراء سرخوش ص 9 و 74 و تذکرۀ سرو آزاد هندی ص 129 و آتشکدۀ آذر ص 349 و خزانۀ عامره ص 328 و نتایج الافکار ص 475)
از شعرای هند در نیمۀ دوم قرن 11 و اوایل قرن 12 هجری قمری وی در سهرند (یا سرهند) متولد شد و نزد شیخ محمد معصوم تلمذ کرد و تخلص ’علی’ را برگزید. سپس از مقربان سیف خان حاکم الله آباد گردید و پس از درگذشت وی از خواص ذوالفقار گشت و سرانجام به شاه جهان آباد آمد و در بیستم رمضان سال 1108 هجری قمری در آنجا درگذشت ودر نزدیکی قبر نظام الدین دهلوی دفن گردید. و در هنگام مرگ تقریباً شصت ساله بود. نام او را برخی از تذکره نویسان ’ناصرعلی’ نوشته اند. او را دیوان شعری است که چند بار در بلاد مختلف هند بطبع رسیده است. (از الذریعۀ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 758 از کلمات الشعراء سرخوش ص 9 و 74 و تذکرۀ سرو آزاد هندی ص 129 و آتشکدۀ آذر ص 349 و خزانۀ عامره ص 328 و نتایج الافکار ص 475)
